ابتلا به بیماری سرطان، بحرانی آسیب زا می باشد که تاثیر به سزایی در ابعاد گوناگون زندگی شخص دارد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر بر انعطاف پذیری شناختی، سرخوردگی زناشویی و رشد پس از آسیب در زنان مبتلا به سرطان در شهر مشهد بود.پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امید و مراکز تخصصی مشهد در سال 1400 بود. از میان این افراد، 36 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ( هر گروه شامل 18 نفر) جایگزین شدند. سپس روان درمانی مثبت نگر (به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای) روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه به پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی دنای و ونادروال (2010)، سرخوردگی زناشویی کایزر (1993) و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی با نرم افزار آماریSPSS نسخه 23 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مداخله رواندرمانی مثبت نگر بر افزایش انعطاف پذیری شناختی، افزایش رشد پس از آسیب و کاهش سرخوردگی زناشویی در زنان مبتلا به سرطان مؤثر بوده است (01/0 ≥p ).از آنجا که رواندرمانی مثبت نگر اثرات مطلوبی روی متغیرهای پژوهش پیش رو داشته است، بنابراین استفاده از آن به منظور روش درمانی موثر جهت حمایت از بیماران خاص سرطانی پیشنهاد می شود

عشق عرفانی به عنوان بزرگ ترین موضوع در عرفان و تصوف، بخش بزرگی از ادب عرفانی را به خود اختصاص داده است. یکی از ظرفیت های مغفول «عشق عرفانی» هیجان های مثبتی است که در این آموزه عرفانی پنهان است. بسیاری از این هیجانات مثبت در آموزه های عرفان و آداب تصوف و سیر و سلوک عارفانه موجود است. در پژوهش پیش رو که تحقیقی میان رشته ای است سعی برآن است کارکردهای روان درمانی «عشق» عرفانی مندرج در مثنوی معنوی با رویکرد مثبت نگر، تحلیل تا درنهایت مشخص شود که مفاهیم و آموزه های عرفانی، حایز ظرفیت های روان شناختی بسیاری هستند. در پایان این پژوهش مشخص خواهد شد که «عشق» عرفانی با ویژگی های منحصربه فردش از جمله اتحاد عشق و عاشق و معشوق و بالا بردن تاب آوری از طریق تحمل سختی های راه عشق، می تواند استقامت و توانمندی های درونی سالک را شکوفا کند و او را در مسیر قرب الی الله یاری کند این «عشق» در مراتب پایین تر با قابلیت «هم نوع دوستی و دوست داشتن» به عنوان یکی از قابلیت های فضیلت انسانیت روان شناسی مثبت گرا، قابل مقایسه است.

پژوهش ها به وفور نشان داده اند که هیجان مثبت باعث افزایش سلامت روانی می شود. اما کمتر پژوهشی ساز و کار این اثر را روشن کرده است. پژوهش حاضر فرض کرد که هیجان مثبت از طریق بهبود بخشیدن به روابط اجتماعی فرد باعث افزایش سلامت روانی او می شود. بنابراین فرضیه این است که اولا هیجان مثبت فقط زمانی باعث افزایش سلامت روانی می شود که به درستی به دیگران ابراز شود؛ یعنی میان احساس و ابراز هیجان مثبت همخوانی وجود داشته باشد، ثانیا این همخوانی نیز فقط زمانی باعث سلامت روانی می شود که فرد پیوندهای اجتماعی لازم را دارا باشد. برای آزمون این فرضیه ها سه متغیر در 217 دانشجوی کارشناسی اندازه گیری شد: 1- شاخصی از همخوانی احساس و ابراز هیجان مثبت بر اساس گزارش آزمودنی ها و سه نفر از نزدیکان آنها (همچنین هیجان مثبت احساس شده و هیجان مثبت ابراز شده هر آزمودنی به طور جداگانه ثبت شد)، 2- پیوند اجتماعی، 3- بهزیستی روانی و نشانه های افسرده وار به عنوان شاخص های سلامت روانی. ضرایب همبستگی پاره ای نشان دادند که همخوانی احساس و ابراز هیجان مثبت، حتی پس از کنترل میزان هیجان مثبت احساس شده و میزان هیجان مثبت ابراز شده، با شاخص های سلامت روانی رابطه معنادار دارد، اما این رابطه پس از کنترل متغیر پیوند اجتماعی دیگر معنادار نیست.

زمینه و هدف: تمایل به تجربه هیجان افراطی می تواند به رفتارهای پرخطر منجر گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه هیجان خواهی بیماران HIV مثبت و افراد عادی صورت گرفته است.روش بررسی: در یک مطالعه علمی- مقایسه ای تعداد 50 بیمار HIV مثبت از میان بیماران HIV مثبت مرکز بهداشت شهرستان تبریز انتخاب و با 50 نفر از افراد عادی همگن سازی گردید. داده ها به روش مصاحبه و از طریق پرسشنامه هیجان خواهی زاکرمن (SSS) جمع آوری شد. نتایج با روش آماری t-test تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: بیماران HIV مثبت در ابعاد هیجان خواهی (هیجان خواهی، تجربه طلبی، ماجراجویی، تنوع طلبی) و کل مقیاس از میانگین نمرات بیش تری نسبت به افراد عادی برخوردار بودند (P<0.05). اما در میانگین ابعاد حساسیت به ملال و بازداری زدایی تفاوتی با افراد عادی نداشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مقدماتی به نظر می رسد بیماران HIV مثبت به دلیل هیجان خواهی بالاتر، مستعد انجام رفتارهای پرخطر و ابتلا به HIV هستند. مطالعات تکمیلی بیش تر در شناخت جنبه های مختلف هیجان خواهی و روش های مداخلاتی موثر نیاز است.

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت در دانشجویان بود. روش تحقیق حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانشجویان سال اول کارشناسی دانشگاه خلیج فارس در سال تحصیلی 99-98 بود. ابتدا 400 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از بین دانشکده های مختلف انتخاب، سپس پرسشنامه های عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت میان آزمودنی ها توزیع شد، 120 نفر میان آنها نتخاب، که از این تعداد 30 نفر داوطلب، به صورت تصادفی در دو گروه گواه (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش هشت جلسه مداخله ی آموزش تنظیم هیجان گروس (2007) دریافت کردند. همه ی اعضای دو گروه آزمایش و کنترل پرسشنامه ی عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران (1998)، تنظیم هیجان گارنفسکی (2001) و پرسشنامه ی هیجان پیشرفت ریاضی پکرون و همکاران (2005) را اجرا کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش استنباطی (کواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش تنظیم هیجان در تنظیم هیجان تاثیر معناداری دارد. همچنین بر عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت اثربخش بود. نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش تنظیم هیجان از طریق آموزش راهبردهای سازگارانه، نقش مهمی در عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت دانشجویان دارد.

هدف اصلی پژوهش حاضر هنجاریابی، تعیین روایی و پایایی مقیاس هیجان پذیری مثبت و منفی به عنوان یک سازه روان شناختی بر اساس مبانی نظری آن است که متناسب با ارزش ها و هنجارهای فرهنگی و اجتماعی جامعه می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی (اکتشافی) است. جامعه آماری این مطالعه کلیه دانشجویان دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد غرب مازندران است .بدین منظور در یک بررسی 420 نفر از دانشجویان دانشگاه های غرب مازندران به روش تصادفی در پژوهش مشارکت کردند. برای تجزیه و تحلیل سوال ها از ضریب همبستگی؛ برآورد اعتبار از طریق فرمول ضریب آلفای کرونباخ؛ بررسی روایی از طریق مولفه های اصلی (PC) و جهت بررسی ساختار ساده پرسشنامه، عامل های استخراج شده در مرحله نهایی با استفاده از روش چرخش واریماکس و جهت تعیین ساختار تمامی این روش های آماری با استفاده از کامپیوتر انجام گرفت و سرانجام برای تهیه نرم استاندارد از آزمون Z و  Tاستفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مقیاس هیجانپذیری مثبت و منفی پاناس در بین دانشجویان دانشگاه های آزاد اسلامی غرب استان مازندران از اعتبار و پایایی کافی برخوردار است و می توان گفت که مقیاس هیجانپذیری مثبت و منفی در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن مدت اجرا «حداکثر 10 الی 15 دقیقه»، شیوه اجرا «به دو گونه انفرادی و گروهی» و سهولت نمره گذاری که از مهمترین جنبه های عملی بودن تست به حساب می آید، ابزار کاملا مناسبی برای سنجش مقیاس هیجانپذیری است. به گونه کلی از این وسیله علاوه بر سنجش میزان هیجان خواهی می توان به عنوان ابزاری معتبر و روا برای پژوهشهای روانشناختی، جامعه شناختی و نیز شناخت ویژگی های شخصیتی افراد در مراکز مشاوره و راهنمایی دانشگاه ها استفاده کرد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی نشان داد که این مقیاس دارای شش عامل است.

پژوهش های مربوط به ازدواج نشان می دهد که مبادلات هیجانی زوجین یکی از قوی ترین پیش بین های کیفیت و ثبات زندگی زناشویی است. اما در این بین هیجان های منفی چه نقشی را در تبادلات زناشویی مخرب زنان ایفا می کنند؟ نقش هیجان های مثبت در کاهش تبادلات زناشویی مخرب زنان چیست؟ پژوهش حاضر در صدد پاسخ گویی به این پرسش ها، نقش تعدیل کننده هیجان مثبت در رابطه بین هیجان منفی و تبادلات زناشویی مخرب را مورد بررسی قرار داد. صد و بیست و پنج زن متاهل در پژوهش حاضر شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس هیجان های منفی (NES)، مقیاس تبادل زناشویی مخرب (DME) و مقیاس هیجان های مثبت (PES) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که بین هیجان های منفی با تبادلات زناشویی مخرب زنان رابطه مثبت وجود دارد و هیجان مثبت می تواند رابطه بین هیجان های منفی با تبادلات زناشویی مخرب زنان را تعدیل کند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه مثبت میان هیجان های منفی و تبادلات زناشویی مخرب، برای زنانی که هیجان های مثبت کمتری دارند، بیشتر از زنانی است که هیجان های مثبت بیشتری دارند. نتایج پژوهش حاضر می تواند به درک نقش مهمی که هیجان های مثبت و منفی در موفقیت ازدواج ایفا می کنند کمک کند و به طراحی مداخلاتی که کارکرد هیجانی زوجین را بهبود می بخشند یاری رساند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه مسوولیت پذیری، ریسک پذیری و هیجان خواهی با تیپ شخصیتی D در دانشجویان دانشگاه آزاد واحد مسجدسلیمان بود. بدین منظور، 200 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و از نظر تیپ شخصیتی D، مسوولیت پذیری ریسک پذیری و هیجان خواهی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج، نشان داد که مسوولیت پذیری با تیپ شخصیتیD ، رابطه منفی دارند در حالی که ریسک پذیری، تیپ شخصیتی D و هیجان رابطه مثبت و معنادار دارند. نتایج رگرسیون چند متغیری نیز نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین، فقط متغیر مسوولیت پذیری پیش بینی کننده مناسبی برای تیپ شخصیتی D است.

زمینه و هدف: شخصیت یکی از مهم ترین سازه های مطالعاتی در رفتار سازمانی می باشد که می تواند نقش اساسی در پیش بینی رفتار انسان ها داشته باشد، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ویژگی شخصیتی هیجان پذیری مدیران شرکت ها و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها می باشد. روش کار: جامعه آماری پژوهش، مدیران کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. تعداد نمونه آماری با روش کوکران 184 نفر تعین شد و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. این پژوهش از نوع کاربردی و پس رخدادی است. مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها دارای دارای پنج بعد مسئولیت های جامعه و کشور مسئولیت های زیست محیطی، مسئولیت های محیط کار، مسئولیت های بازار و صنعت، راهبری و فرآیندهای درون سازمانی می باشد. گردآوری داده های ویژگی شخصیتی هیجان پذیری مدیران با استفاده از پرسشنامه ویژگی های شخصیت هگزاکو و داده های مسئولیت پذیری اجتماعی با استفاده از چک لیست مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت که توسط پژوهشگر تهیه شده است، صورت گرفت. داده های اخیر از گزارش فعالیت سالانه هیات مدیره شرکت ها استخراج گردید. در پژوهش حاضر تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار smart pls3 و SPSS 24 انجام گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که ویژگی شخصیتی هیجان پذیری مدیران با کلیه ابعاد مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها ارتباط معناداری دارد. نتیجه گیری: مدیران با ویژگی شخصیتی هیجان پذیری به دنبال منافع گروه های مختلف افراد درگیر با شرکت می باشند و مسئولیت اجتماعی در قبال عموم افراد جامعه، کارکنان، محیط زیست و بازار محصولات شرکت در اولویت برنامه های شرکت قرار خواهد گرفت.